بافران . (اِخ ) دهی است از بخش حومه ٔ شهرستان نائین که در 50 هزارگزی جنوب خاور نایین متصل به شوسه ٔ نایین به عقدا در جلگه واقع است . ناحیه ای است دارای آب و هوای معتدل و 2027 تن سکنه(براورد سال 1390) ، آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول عمده ٔ آن غلات و میوه و شغل مردمش زراعت و صنایع دستی زنان کرباس بافی و راهش فرعی است . دبستان و مسجدی قدیم دارد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10). در تاریخ نائین تألیف صدربلاغی آمده است : از دهات معروف مشرق نائین است و آبادیهای حومه ٔ آن عبارت است از جید، کشتخوان ، پیربداق و علی آباد. قلعه مخروبه ای در بافران است که به قلعه رستم مشهور است . درخت و پایابی نیز هست که معروف است که حضرت رضا (هنگام عزیمت به خراسان ) در کنار آن درخت غذا خورده و در آن آب وضو ساخته است . شاه عباس کبیر هم در نذری که کرد که پیاده بخراسان مشرف شود (1010 هَ . ق .) تا آنجا که توانسته است از مسیر حضرت رضا راه پیموده است . به امر شاه عباس در اطراف آن درخت صحنی بنا کرده اند. مسجد جامع بافران نیز از آثار قدیمی آن محل است . جمعیت بافران به دو دسته عرب و عجم تقسیم میشود. عربهای آن ازاعراب بنی عامرند و تفنگچیان بافرانی در زمان قاجاریه معروف بوده اند، در هجوم افاعنه بافران مورد قتل عام قرار گرفت .

 

جمعیت این شهر 37098 نفر و ساکنین شهر به زبان فارسی سخن میگویند.دین ساکنان این منطقه اسلام و مذهب شیعه و اعتقادات مذهبی محکمی دارند. موقعیت طبیعی این شهر با داشتن 33 رشته قنات در گذشته و بالغ بر 27 رشته قنات کشاورزی از نظر منظر طبیعی در جایگاه قابل توجهی قرار دارد.

 

در سال ۱۲۸۶ قمری ساخته شده و مالک آن حاج محمد ابراهیم لاری بوده است که درها، پنجره ها، ارسی ها و اتاقهای نقاشی شده و آئینه کاری آن از نمونه های برجسته خانه های اعیانی قرن سیزدهم بوده است. مساحت این بنا حدود یک هزار وهفتصد متر و زیربنایی معادل یک هزار و دویست مترمربع است. این خانه در مرکز شهر یزد واقع شده است.