شهر لنگرود گیلان

 

 

شهرستان لنگرود در مختصات جغرافيايي 36 درجه و 56 دقيقه تا 37 درجه و 19 درجه عرض شمالي از خط استوا و 49 درجه و 16 دقيقه تا 56 درجه و 50 دقيقه طول شرقي از نصف النهار مبدا در شرق استان گيلان واقع شده است و از شمال به درياي خزر ،از شمال شرقي به شهرستان رودسر ،از جنوب شرقي به املش و از جنوب غربي به سياهكل و از شمال غربي به لاهيجان محدود مي شود و مساحت آن 438 كيلومتر مربع مي باشد.

 

 
اين شهرستان داراي دو ناحيه عمده جغرافياي جلگه اي و كوهستاني است .درناحيه جلگه اي نوار باريك ساحلي و در ناحيه كوهستاني محدوده هاي كوهپايه اي ،جنگلي و مرتعي در ارتفاعات به چشم مي خورد مهمترين رود خانه جاري در شهرستان «شلمانرود» است .شهرستان لنگروددرسال 1336 از لاهيجان مجزا و شهرستاني مستقل گرديدكه شامل سه بخش :مركزي ،اطاقور ،كومله،هفت دهستان : اطاق ور ،لات بيل،درياسر ،مريدان ،چاف،ديوشل و گل سفيد و نيز 219آبادي است كه 5 آبادي خالي از سكنه است .جمعيت اين شهرستان 133956 نفر است كه 1/29در صد شاغلين آن در بخش كشاورزي ،2/33 درصد در بخش خدمات فعال هستند .

 

 

لنگرود داراي قدمت تاريخي زيادي مي باشد و نام آن 900 سال قبل (512 هجري قمري )در كتب تاريخي آمده است. بافت قومي مردم گيلك و به زبان گيلكي با لهجه بيه پس تكلم مي كند . از نوشته هاي تاريخي چنين استنباط مي شود كه زمين هاي اطراف لنگرود باتلاقي بوده و ساخت و ساز را دچار مشكل مي نمود .اما به مرور زمان و توسعه تجارت در گيلان لنگرود هم رونق يافته و در زمينه كشاورزي خصوصا كشت كنف از شهرهاي مهم محسوب گرديده،همچنين در زمينه صنعت داراي صنايع فلزي از جمله تفنگ سازي (شكاري)بوده كه به علت مرغوبيت و كيفيت خريداران زيادي داشته است .شهر لنگرود در گذشته مانند شهرهاي گيلان از خانه هاي پراكنده اي بين مزارع و توتستان و بيشه ها تشكيل مي شد كه بتدريج فاصله خانه ها كمتر شد و كوي هايي به وجود آمد .كشاورزي در لنگرود همچون ديگرمناطق استان گيلان از رونق برخوردار بوده و از محصولات عمده آن :انواع برنج،چاي وصيفي جات را مي توان نام برد .صيد ماهي نيز از ديگر فعاليتهاي رايج اين شهرستان ميباشد .