شهر قصر شیرین

 

قصر شيرين از شهرهاي بسيار قديمي ايران مي باشد. بناي اين شهر به خسرو پرويز ساساني منسوب است، اين شهر در عصر هخامنشيان نيز آباد بوده است. در اطراف شهر فعلي، ويرانه‌هاي قصر شيرين كهنه باقي مانده كه گفته مي‌شود در زمان سلطنت خسرو پرويز، باغي وسيع با قصرهاي دلپذير و فرح انگيز بود و قصر زمستاني محبوبه او شيرين نيز درآن قرارداشته است.

افسانه معروف شيرين و فرهاد از نام اين شهر اخذ شده است. پس از حمله عرب‌ها، قصر شيرين ويران گشت وتا سال 1270 هجري قمري مانند قصبه كوچكي باقي ماند. در جنگ جهاني اول، قصر شيرين مرز سربازان دولت‌هاي آلمان و عثمانها از يك طرف و روسيه و انگلستان از طرف ديگر بود. اين شهر هم اكنون گسترش يافته و به شهري بزرگ و جذاب تبديل شده است.

مراكز ديدني و تاريخي
عمارت خسروي
كاخ هوش كوري
آتشكده چهار قاپي
صنايع و معادن

صنايع قصر شيرين به دو دسته صنايع توليدی و صنايع دستی تقسيم می شود. كارخانه‌های قندسازی و كارخانه های آرد، از جمله صنايع شهرستان قصر شيرين به شمار‌مي آيند. صنعت نفت درمحدوده اين شهرستان پايه‌ريزی و تشكيل شده و جمعيت زيادي را از اطراف، به خود جذب نموده است. مهم‌ترين منابع زيرزمينی قصر شيرين نفت است. اولين چاه های آن در ‹‹نفت شهر›› در سال 1308 برابر با 1929 با فعاليت های پی‌گير اكيپ نفت انگليس به سرپرستی ويليام دارسی به نفت رسيد.

کشاورزی و دام داری
عبور رود حلوان از ميان شهر، سبب حاصل خيزی زمين ها و باغ های فراوان شهرستان قصر شيرين شده و سدی كه بر اين رود زده شده مايه رونق كشاورزی منطقه شده است. در قصر شيرين درصدی از مردم به كشاورزی و بيش‌تر مردم به امور بازرگانی و دولتی اشتغال دارند. محصولات كشاورزی اين شهرستان را گندم، جو، تره بار، مركبات، انگور و خرما تشكيل‌مي دهند.آب مورد نياز برای‌كشاورزی اين منطقه، از رود و چاه‌ها تأمين‌می شود. در زمينه دام‌داری قصر شيرين به علت داشتن مراتع قشلاقی از رونق خاصی برخوردار بوده و فرآورده های دامی از جمله صادرات قصر شيرين به شمار می‌رود. محصولات گندم، جو، تره بار، روغن حيوانی، مركبات، و خرما جزو محصولات صادراتی شهرستان محسوب می شوند.

 

مشخصات جغرافيايي
شهرستان قصر شيرين از شمال و باختر به خاك كشور عراق، از خاور به شهرستان های سر پل ذهاب‌ و گيلان‌غرب، از جنوب و جنوب خاوری به شهرستان ايلام و از جنوب باختری نيز به خاك عراق محدود می‌شود. قصرشيرين مركز شهرستان قصرشيرين، در 35 درجه و 45 دقيقه درازای جغرافيايی و در 31 درجه و 34 دقيقه پهنای جغرافيايی، در بلندی 400 متری از سطح دريا و در 167 كيلومتری شهر كرمانشاه، در مسير راه اصلی اسلام آباد غرب – خسروی قرار دارد. رود حلوان (الوند) از وسط شهر می‌گذرد و در مسير خود زمين ها و باغ های فراوانی را‌ آبياری می‌كند. آب‌و هوای قصر شيرين نسبتا گرم و خشك است. مسيرهاي دسترسي به اين شهرستان را راهی به سوی جنوب خاوری به درازای 35 كيلومتر تا سر پل ذهاب، راهی به سوی جنوب باختری به درازای 20 كيلومتر تا خسروی (مرز ايران و عراق) و از آن جا به درازای 60 كيلومتر به سوی جنوب باختری تا نفت شهر تشكيل مي‌دهد.

وجه تسميه و پيشينه تاريخي
قصر شيرين از شهرهای بسيار قديمی ايران است. بنای اين شهر به خسرو پرويز ساسانی منسوب است، اما در روزگار هخامنشيان نيز آباد بوده است. در اطراف شهر کنونی، ويرانه های قصر شيرين كهنه باقی مانده است كه گفته می شود در زمان سلطنت خسرو پرويز، باغی وسيع با قصرهای دلپذير و فرح انگيز بود و قصر زمستانی محبوبه او شيرين نيز در آن قرار داشته است. رفته رفته در پيرامون اين قصر، شهرهای كوچكی بوجود آمده و سبب گسترش آن شده است. افسانه معروف « شيرين و فرهاد» از نام اين شهر گرفته شده است. پس از حمله عرب ها، قصر شيرين، ويران شد و تا سال 1270 هـ . ق مانند قصبه كوچكی باقی ماند. در جنگ جهانی اول، قصر شيرين مرز سربازان دولت های آلمان و عثمانی از يك طرف و روسيه و انگلستان از طرف ديگر بود. اين شهر هم اكنون گسترش يافته و به شهری بزرگ و جذاب تبديل شده است.