نظام آبی تاریخی شوشتر شاهکاری از نبوغ خلاقانه است که قدمت آن به زمان داریوش کبیر در قرن پنجم قبل از میلاد برمیگردد. این مجموعه متشکل از ایجاد دو کانال انحرافی اصلی از رود کارون است که کانال گرگر هنوز هم به وسیله تونل‌های هدایت آب به آسیاب، برای آبرسانی به شهر شوشتر استفاده می‌شود. منظره این آبشارها و فرود آب از صخره‌ها و سرازیر شدن آن در آبگیرها بسیار جذاب و دیدنی است. در ادامه این کانال‌ها وارد دشتی به نام میاناب (بهشت) در جنوب شهر می‌شوند که کاشت گل‌های ارکیده را ممکن کرده و باغ‌ها و زمین‌هایی به مساحت 40000 هکتار را آبیاری می‌کنند. این نظام، مجموعه عظیمی از محوطه‌های باستانی نظیر قلعه سلاسل، مرکز بهره‌برداری کل نظام آبی، برج اندازه‌گیری سطح آب، سدها، پل‌ها، آبگیرها و آسیاب‌ها را در بر دارد. این بنا گواهی بر دانش ایلامیان و مردمان بین النهرین و همچنین تاثیر پذیری از مهارت نباتیان و نیز ساختمان های رومی است.