معبد تاریخی داش کسن از سمت شمال به دشت سلطانیه و بنای تاریخی آرامگاه سلطان محمد خدابنده اشراف دارد. این معبد در کنار شهر قدیم سلطانیه با گنبد رفیع آن، آرامگاه چلبی اوغلو و آرامگاه ملاحسن کاشی، در مجموع محور فرهنگی تاریخی سلطانیه را تشکیل می‌دهد. راه رسیدن به معبد داش کسن در سال ۱۳۸۹ زیرسازی شده و تا خود معبد راهی خاکی اما صاف و ماشین رو است. در طی مسیر تابلوها نشان دهنده راه هستند و نیز امکانات رفاهی برای گذراندن شب نیز کم و بیش فراهم شده است. در کنار معبد یک کانکس کوچک و نمازخانه نیز وجود دارد که نگهبان معبد در آن زندگی می‌کند.معبد داش کسن  در میان گردشگران به «معبد اژدها» هم مشهور است.

 

روستای آبشینه با 372 خانوار و مجموعا 1356 نفر جمعیت در 5 کیلومتری جاده همدان - ملایر واقع شده است. آبشینه مرکز دهستان سنگستان از بخش مرکزی شهرستان همدان در استان همدان است. این روستا به علت قرار گرفتن در مسیر عبور رود آبشینه دارای باغات فراوانی است، اما در سالهای اخیر به علت افزایش ارتفاع سد اکباتان و کنترل بیشتر ،آب کتری وارد رودخانه آبشینه می شود. آبشینه دارای باغات و جنگل های فراونی است و در ارتفاع (میانگین) 1900 متری قرار گرفته است.

بخش سلطانیه در ناحیه استان زنجان با ارتفاع 1880 متر از سطح دریا در 39 کیلومتری جنوب شرقی زنجان واقع گردیده است.منطقه سلطانیه از دیرباز مورد توجه اقوام مختلف قرار گرفته است.براساس کتیبه های بدست آمده از شاهان آشور در قرن هستم پیش از میلاد محل سکونت طایفه جنگاور (ساکارتی) بوده و در عهد فرمانروایان ماد به نام ایباد خوانده شده است و پارتها آن را به نام نخستین پادشاه خود ارساس نامیدند.پس از استقرار مغولان در ایران و پایتختی تبریز با توجه به شباهت دشت سلطانیه به چمنزارهای مغولستان توجه ایلخانان به این منطقه که در آن زمان قنقور اولانگ نام داشت،جلب شد.براساس متون تاریخی هنگام ورود مغولان به ایران نام سلطانیه شرویاز بوده و بعد از ورود ایلخانان، سلطانیه نام گرفته است.

چمن طبیعی سلطانیه