مسجد جامع کبیر با مناره های با شکوه، ایوان های رفیع و گچبری های نفیس آن از آثار ممتاز دوره های اسلامی به شمار میرود.قدیمی ترین بخش مسجد، بعد از آثار چهار طاقی ساسانی که در زیر مقصوره قرار گرفته، طاق هارونی است که در زمان "هارون الرشید”در سال ١٩٢ ﮬ.ق ساخته شده. مهم ترین و زیبا ترین بخش این مسجد، مقصوره و گنبد سلجوقی آن است و دارای پنج کتیبه گچبری به خط کوفی است و نفیس‌ترین آن کتیبه‌ای است که در آن سوره بقره به طور کامل اجرا شده و از شاهکارهای خط کوفی تزئینی به شمار می‌آید.

 

مسجد جامع رشتخوار اکنون در خارج شهر رشتخوار و در بیابان شرقی این شهر قرار دارد مسافری که جاده آسفالته تربت حیدریه به خواف را در پیش دارد هیات پر صلابت این اثر تاریخی را بی فاصله در حاشیه راست جاده و چسبیده به کناره شرقی شهر رشتخوار میبیند . آنچه از مسجد باقی مانده است گنبدی است که از بیرون آمیزه ای است از خشت خام و پحته و در جانب جنوبی گنبد هلالی یک طاق بلند که احتمالا متعلق به شبستان تابستانی مسجد بوده است در حال فرو ریختن هنوز انگاره ای از یک بنا را به نمایش میگذارد .