مطالب برتر
اصلیترین فعالیت اکوتوریسم بر پایهٔ طبیعت زنده میباشد که بنا به
تعریف سفری است مسئولانه به مناطقی طبیعی که حافظ محیط زیست بوده و باعث
بهبود کیفیت زندگی مردم محلی گردد. طبیعتگردی حداقل آسیب را به طبیعت و
فرهنگ منطقه وارد میکند.
به تعریفی دیگر، اکوتوریسم یا بوم گردشگری
نوعی از گردشگری است که ریشههای آن به طبیعت و محیطهای باز گسترش یافته
است. نخستین مسافرانی که حدود نیم قرن پیش سرنگیتی در آفریقا را بازدید
کردند، و یا ماجراجویانی که در هیمالیا کوهپیمایی کردند را میتوان نخستین
اکوتوریستها برشمرد.انجمن بینالمللی اکوتوریسم (TIES) نیز در تعریف اکوتوریسم میگوید: «بوم گردشگری سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که در آن محیط زیست حفظ و بر رفاه مردم محلی تأکید شود.»
اکوتوریسم و کوهپیمایی ورزشی است نشاطانگیز، سالم و انسانساز که از
ادوار بسیار قدیم، مورد توجه نیاکان ما بوده و ریشه در تاریخ دارد. عشق به
ماجراجویی و رویت آثار بدیع طبیعت زنده همواره انسان را وادار به سیر در
طبیعت و بازدید از جاذبههای حیرت انگیز میکند.
پیرامون واژهٔ اکوتوریسم و سابقهٔ کاربرد آن اظهارنظرهای متفاوتی صورت
گرفته است. برخی صاحبنظران سابقهٔ کاربرد چنین واژهای را در اواخر دهه
۱۹۸۰ ذکر کردهاند. اما در تمام متون مرتبط Ceballos-Lascurain به عنوان
نخستین کسی آمدهاست که این واژه را به کار بردهاست. برابر تعریف او، بوم
گردشگری مسافرتی است که به منظور مطالعه، تحسین، ستایش و کسب لذت از سیمای
طبیعی و مشاهدهٔ گیاهان و جانوران و آشنایی با ویژگیهای فرهنگی جوامع محلی
در گذشته و حال صورت میگیرد.
برخی سابقهٔ اکوتوریسم را به زمانی دورتر و به Hetzer نسبت میدهند. و معتقدند که او این واژه را در دهه ۱۹۶۰ برای تشریح روابط متقابل گردشگری، محیط زیست و ویژگیهای فرهنگی، استفاده کردهاست. به اعتقاد Hetzer، مفهوم بوم گردشگری در واکنش به رویههای نامناسب و منفی توسعه و نادیده گرفتن ملاحظات زیست محیطی، شکل گرفته است. و سابقه آن به اواخر دهه ۶۰، یعنی زمانی که کارشناسان نسبت به برداشت بیرویه از منابع نگران بودند، باز میگردد.
برخی سابقهٔ اکوتوریسم را به زمانی دورتر و به Hetzer نسبت میدهند. و معتقدند که او این واژه را در دهه ۱۹۶۰ برای تشریح روابط متقابل گردشگری، محیط زیست و ویژگیهای فرهنگی، استفاده کردهاست. به اعتقاد Hetzer، مفهوم بوم گردشگری در واکنش به رویههای نامناسب و منفی توسعه و نادیده گرفتن ملاحظات زیست محیطی، شکل گرفته است. و سابقه آن به اواخر دهه ۶۰، یعنی زمانی که کارشناسان نسبت به برداشت بیرویه از منابع نگران بودند، باز میگردد.
گونههای مختلف طبیعتگردی عبارتند از گردش آبی و ساحلی، کوهنوردی،
غارنوردی، بیابانگردی، دامنهنوردی، مردمشناسی، طبیعت درمانی، صید و شکار
"با اینکه زمین گردشگری گونه مستقلی از صنعت گردشگری است و زیر شاخه بوم
گردشگری محسوب نمیشود اما در مواردی جاذبههای اکوتوریسم با ژئوتوریسم در
تداخلند ولی در فعالیتهای اکوتوریسمی، آموزش همگانی زمینشناسی و
ژئومورفولوژی مورد نظر نمیباشد و توجه خاص به طبیعت زنده و جاذبههای آن
است"
گردآوری و انتشار : پایگاه تخصصی گردشگری ایران
مطالب مرتبط:
زمین گردشگری - ژئوتوریسمزمینگردشگری یا ژئوتوریسم (به انگلیسی: Geotourism) از دو بخش ژئو و توریسم تشکیل شدهاست بخش ژئو جاذبههای زمین شناسی، ژئومورفولوژی و میراث معدنکاری را شامل میشود و بخش توریسم آن به عنوان موضوعی
گردشگری مذهبی و زیارتی این نوع از گردشگری یکی از رایج ترین اشکال گردشگري در سراسر جهان است که سابقه ان به قرون و اعصار گذشته مرتبط می گردد و بطور کلی شامل سفرها و بازدیدهایی می شود که اصلی ترین هدف از آنها تجربه
گردشگری ورزشی و هیجانی به نوعی از گردشگری که برای انجام مسایقات ورزشی به خصوص وقتی که در سطح بین المللی برگزار می شود تاجریان گردشگری در محل انجام مسابقات افزایش پیا کند. گاهی نیز ورزشکارانبه منظور استفاده از امکانات
گردشگری سلامت بر اساس تعریف سازمان جهانی جهانگردی (un-wto) یکی از اهدافی که می تواند انگیزه مسافرت را در گردشگر ایجاد نماید،مسافرت بمنظور سلامتی است.گردشگری سلامت ،نوعی از گردشگری است که با هدف حفظ،بهبود و
گردشگری فرهنگی و اجتماعی گردشگری فرهنگی به منظور دیدار از جاذبه های فرهنگی جامعه میزبان صورت می پذیرد .آداب و رسوم سننهنر های خاص قومی و ملی وآثار معماری و بناهای تاریخی همه از جمله جاذبه هایی هستند که در این بخش
بازدید کننده عزیز, شما هنوز به عضویت سایت در نیامده اید.
پیشنهاد می کنم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید.
پیشنهاد می کنم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید.