اين روزها عرب ها مشتري پروپا قرص خدمات بيمارستاني ايران شده اند؛ سفر آنها به استان خراسان، استان خوزستان و استان هاي شمالي کشور نه فقط براي زيارت و خريد و استفاده ارزان از طبيعت بکر ايران بلکه همسو با درمان و بستري شدن در بيمارستان هاي کشور است. آنها به ايران مي آيند، ارزان تر از کشور خودشان برند مي خرند، ارزان تر از کشور خودشان سفر مي کنند به کوه و جنگل مي روند، البته که زيارت بارگاه ملکوتي امام هشتم هم پيوست اصلي تمام اين سفرهاست اما آيا براي چنين بازار گسترده اي يک مسووليت يکپارچه وجود دارد که با برنامه ريزي دقيق، اين ميزان گردشگر ورودي را مديريت کرده و سعي در پايدارکردن چنين رفت وآمدهايي کند؟ پاسخ به اين سوال را نمي توان به راحتي و با بررسي مجموعه وظايف و فعاليت هاي انجام شده در يک نهاد خاص مورد ارزيابي قرار داد چراکه در اين داستان، تنها يک سازمان، بازيگر نقش اصلي نيست و آن چنان که مديران باتجربه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري بارها و بارها گفته اند، براي ورود يک گردشگر خارجي به کشور تنها نبايد از اين سازمان توقع داشت.