بقعه امامزاده قاسم- فرزند امام موسی کاظم(ع)- مربوط به قرن نهم هجری است. اگر سری به این امامزاده که در محله آستانه بابل است زدید، تماشای در ورودی و صندوق چوبی نفیسی که از شاهکارهای هنری هستند را از دست ندهید. ساخت و ساز غیراصولی در اطراف این بقعه از زیبایی‌های آن کاسته. نیمایوشیج در سال 1307 شمسی در سفرنامه‌اش به این معضل اشاره‌ می‌کند که « بارفروش (بابل) به عقیده من عروس شهرهاست ولی عیبی که دارد [این است که] آن را بد زیور می‌بندند!».

 

بنای حرم در طول تاریخ و به‌تدریج ساخته شد و گسترش یافت. در به‌وجود آمدن فضای كنونی حرم، مردان و زنانی بلند همت، در هر دوره‌ای از تاریخ ایران زمین، نقشی داشته‌اند كه نام خود را تا ابد زیر نام حضرت رضا (علیه السلام) جاودانه كرده‌اند. هر كاشی و سنگی كه بر دیوارهای حرم جای گرفته، نشان از عشق و ارادت مردمانی از این سرزمین به مولا و آقایشان حضرت رضا (علیه السلام) دارد. تاریخ موجود در كتیبه‌‌های حرم، از دوره سامانیان تا دوره قاجاریه را نشان می‌دهد.

چشم به زیبایی های مساجد ایران و معماری ایرانی اسلامی بسپاریم که مکانی برای عبادت و ستایش خدای متعال را این چنین زیبا بنا کرده اند.نکته ای که باید به آن توجه کرد،در معماری ایرانی اسلامی مباحث فلسفی از منظر بصری که در آن لحاظ شده قابل تأمل است.در شهر شیراز مساجدی از دوران گذشته برجای مانده،که در اوج زیبایی،اوج هنر معماری ایرانیان در آن دیده می شود، که در ادامه چشم به این زیبایی ها می سپاریم.